Sega Mega Drive Classics [RECENZJA]

Tylko że nie jest to powrót do końca sielankowy, bo Sega Mega Drive Classics ma swoje minusy. Nie oznacza to, że nie będziemy się przy tych odświeżonych tytułach dobrze bawić – ale mam wątpliwości, czy młodsi gracze znajdą w tym ten sam urok, co gracze lat 90’.

Sega Mega Drive Classics – imponująca kompilacja dla graczy PS4

Z roku na rok producenci gier prześcigają się w tworzeniu coraz płynniejszych i coraz bardziej imponujących graficznie tytułów. Idzie im to świetnie (wspomnijmy chociażby majstersztyk graficzny, jakim jest “Detroit”), ale i tak zawsze znajdą się osoby, które powiedzą: “kiedyś to były gry, a teraz nie ma gier”.

Między innymi dla tych osób idealną propozycją jest kompilacja Sega Mega Drive Classics z 2018 roku, która łączy w sobie ponad starych 50 tytułów. Znajdziemy tu więc niektóre (bo nie wszystkie części Sonica) czy też Fatal Labirynth (który osobiście doprowadza mnie do szału).

Pełna lista gier z Sega Mega Drive Classics prezentuje się następująco:

• Alex Kidd in the Enchanted Castle,
• Alien Soldier,
• Alien Storm,
• Altered Beast,
• Beyond Oasis,
• Bio-Hazard Battle,
• Bonanza Bros,
• Columns,
• Columns III: Revenge of Columns,
• Comix Zone,
• Crack Down,
• Decap Attack,
• Dr. Robotnik’s Mean Bean Machine,
• Dynamite Headdy,
• ESWAT: City Under Siege,
• Fatal Labyrinth,
• Flicky,
• Gain Ground,
• Galaxy Force II,
• Golden Axe,
• Golden Axe II,
• Golden Axe III,
• Gunstar Heroes,
• Kid Chameleon,
• Landstalker,
• Light Crusader,
• Phantasy Star II,
• Phantasy Star III: Generations of Doom,
• Phantasy Star IV: The End of the Millenium,
• Ristar,
• Shadow Dancer: The Secret of Shinobi,
• Shining Force,
• Shining Force II,
• Shining in the Darkness,
• Shinobi III: Return of the Ninja Master,
• Sonic 3D Blast,
• Sonic Spinball,
• Sonic the Hedgehog,
• Sonic the Hedgehog 2,
• Space Harrier II,
• Streets of Rage,
• Streets of Rage 2,
• Streets of Rage 3,
• Super Thunder Blade,
• Sword of Vermilion,
• The Revenge of Shinobi,
• ToeJam & Earl in Panic on Funkotron,
• ToeJam& Earl,
• Vectorman,
• VectorMan 2,
• Virtua Fighter 2,
• Wonder Boy III: Monster Lair,
• Wonder Boy in Monster World.

Odświeżony zestaw gier doskonale znanych starszym graczom otrzymał nowe funkcje w emulacji oraz wsparcie VR, co jest ciekawym rozwiązaniem, które może przyciągnąć młodszych graczy. Lekkie zmiany nie oznaczają jednak rezygnacji z klimatu retro, który wprowadzony jest nawet w samo menu gry, czyli wirtualny pokój stylizowany na pokój dzieciaka-nerda z lat 90’. Niektórzy twierdzą, że takie menu jest nieintuicyjne, a jednak animacja wkładania kartridża po wybraniu gry coś w sobie ma.

Sega Mega Drive Classics – jak to wygląda, co się zmieniło?

Oprawa graficzna oczywiście doczekała się ulepszeń, ale nie są to znaczące zmiany – chociażby dlatego, że zadaniem twórców było po prostu odświeżenie Sega Mega Drive i zachowanie klimatu. Gry zostały przystosowane do działania w rozdzielczości 1080p, tak, żeby dobrze wyglądały na aktualnym sprzęcie. Emulacja wyszła dobrze, ale da się nie zauważyć błędów. Dotyczy to szczególnie dźwięku, zdarza się też, że niektóre tytuły się przycinają.

W Sega Mega Drive Classics można zagrać samemu lub w trybie multiplayer. Zdecydowanie większą frajdę sprawia rozgrywka z innymi graczami. Dobrym rozwiązaniem jest możliwość zapisu w dowolnym momencie – w końcu nic tak nie drażni jak powtarzanie wszystkiego od nowa do tego jednego momentu, w którym coś zepsuliśmy albo z jakiegoś powodu musieliśmy przerwać.

Na uwagę zasługuje też możliwość przyspieszenia lub cofnięcia rozgrywki. Mimo tych usprawnień ciężko jednak powiedzieć, czy po tę komplikację sięgnie grupa młodszych graczy i jakie będą jej reakcje. Na pewno Sega Mega Drive Classics to dobra rozrywka dla fanów retro klimatów i wszystkich, dla których tytuły umieszczone w komplikacji kojarzą się z dzieciństwem.

Sega Mega Drive Classics – czy warto?

Jeśli cenisz klimat retro, masz ochotę na strzelaniny, chodzone bijatyki, sporo główkowania i odkrywanie ukrytych poziomów gry oraz tęsknisz do bardzo klasycznej rozgrywki – tak. Jeśli nie jesteś przekonany, to lepiej idź w zupełnie innym kierunku i daruj sobie stare platformówki, bo ten urok trzeba umieć docenić – jednocześnie nie kwestionując nowych, imponujących gier (takich jak Spider-Man np.).

Podsumowując- Sega Mega Drive Classics to świetny powrót do przeżyć z dzieciństwa, ale nowych graczy ta kompilacja niekoniecznie chwyci za serca. Niemniej jednak widać, że twórcy zrobili co mogli, żeby jak najlepiej przystosować stare tytuły do nowoczesnych warunków. ja nie jestem graczem ,który zaczynał w latach 90’, muszę więc przyznać że grając bez sentymentu nie potrafiłam się wciągnąć w walki i chodzenie po labiryncie tak, jak niektórzy moi znajomi – którzy z tymi grami spędzili kawał dzieciństwa.

Plusy

• szeroki wybór gier z konsoli Mega Drive,
• opcja zapisu gry w wygodnym dla gracza momencie,
• retro klimat nawet w menu gry – dla starszych graczy to powrót do “ich” czasów.

Minusy

• niektóre gry się przycinają,
• braki w tytułach (nie ma m. in. Sonic The Hedgehog 3 i Ecco the Dolphin),
• gra ma ułatwienia, ale trzyma jednocześnia “stary” poziom trudności – to może zniechęcić młodszych graczy, przyzwyczajonych do tego, że nowe tytuły wręcz prowadzą ich za rękę i “same się przechodzą”.

Ocena redakcji 7 / 10